In het spoor van Jaap

Saturday we arrived in Jonesborough. We stayed for the weekend with a fantastic Warmshowers couple, Debra and Jerald Byrd. We met another couple Sandy and Jeff from New York, on their way from Lafayette LA to home. All these were experienced cyclist, much more than we are. We exchanged a lot of information, from cycling in Alaska or the Netherlands to aggressive dogs. We have reached Damascus VA and from there we cycled the Virginia Creeper Trail and Hw 58, the Jeb Stuart Highway.

Bedachtzaam zoals we inmiddels van hem gewend zijn begint Jerald, onze WarmShower gastheer, zijn opmerking dat-ie belangrijk nieuws heeft gehoord: Osama Bin Laden is gedood door Amerikaanse soldaten. Aan de ontbijttafel maandagochtend bespreken we de consequenties; het is belangrijk nieuws voor de Amerikanen; 9/11 leeft hier nog altijd heel sterk. We staan op het punt om door Jerald te worden weggebracht, van hun huis een eindje buiten Jonesborough Tn naar Elizabethton Tn. Vandaar fietsen onze mede-Warmshower gasten, Sandy en Jeff, die in de buurt van Syracuse, New York wonen en op weg zijn naar huis, naar hun dochter in Boone, North Carolina, om hun nieuwe kleindochter te aanschouwen; het is een paar maand geleden dat ze is geboren. (Amerikanen kunnen niet even dezelfde dag op kraamvisite, zoals wij gewend zijn.) Wij gaan richting Damascus in Virginia en steken daarmee de Mason-Dixon Line over, 36 gr. 30 sec. Noorderbreedte, in de 19e eeuw was hier de grens, verder westwaarts waar ten noorden de vrije staten lagen en ten zuiden de slavenstaten (Overigens was Virgina een slavenstaat destijds en de belangrijkste staat van de Confederate States of America tijdens de burgeroorlog.)

Afgelopen zaterdag zijn we in Jonesborough aangekomen, bij The Byrds, Debra (58) & Jerald (62). Jerald pikte ons op met zijn recumbent (ligfiets), in het centrum van Jonesborough, het oudste stadje van Tennessee. Hun huis ligt in de prachtige landelijke omgeving van J.; vanaf hun veranda hebben we zicht op de Appalachians. Het was niet zover van Greeneville, 3 uur fietsen. Greeneville, ook een historisch stadje, lijdt aan waar veel van dit soort stadjes in de VS lijden; het centrum sterft af en de zakelijke activiteiten (malls, grote zaken, hotels en restaurants) gaan allemaal naar de randen van dit soort plaatsen. En daar is het beeld eender zoals je overal ziet. Het is een treurige vaststelling; Jonesborough ziet er trouwens iets beter uit maar het centrum bestaat daar vooral uit winkels met snuisterijen zoals antiek. En als altijd in dit soort stadjes, niet de kerk maar het gerechtsgebouw (courthouse) staat in het midden.
De Byrds zijn buitengewoon gastvrij en zeer belangstelend in wat we doen, hoe het in Nederland is. Ze zijn ervaren fietsers, vooral Jerald, die een indrukwekkende grote kaart van de VS heeft hangen waar al zijn gefietste routes op staan - zo fietste hij twee keer de TransAmerican die Jaap ook heeft gefietst, en is-ie naar Alaska gefietst; later hebben D&J daar samen gefietst. Ze wilden graag dat we zondag bij ze bleven - J. stelde voor ons een eindje weg te brengen - en of we met ze mee wilden naar hun kerk in Johnson City. Dat was voor ons weer een heel bijzondere ervaring, mee te maken hoe Baptisten hun geloof beleven; wij kijken wat vreemd op van deze getuigende geloofsbeleving. De aanpak van de dienst is modern, met een band en een koortje, met powerpoint en zo, en sommigen nemen hun beker koffie mee de kerk in. Maar verder is het Old Time Religion. Na de kerkdienst moesten we nog even langs de WalMart voor wat boodschappen. 's Middags kwamen Jeff (66) en Sandy (68), ook opgepikt door Jerald in het centrum van Jonesborough; ook zij zijn zeer ervaren fietser, eveneens Alaska. En net als Jerald is ook Jeff een keer fors onderuitgegaan. Na de honden zijn ook de afdalingen voor ons ietwat een schrikbeeld. Het onderling uitwisselen van ervaringen en sterke verhalen - zoals over de agressieve achtervolgende hond die in volle vaart tegen een electriciteitspaal knalde - bezorgt ons verder een genoeglijke avond.

Maandag hebben we voor het eerst kennisgemaakt met de sterke hellingen in de Appalachians, op weg naar Damascus VA. Het is een prachtige route, ondanks de steilte; zouden we een maand later zijn geweest, dan waren we door een lang lint van bloeiende rhododendrons gereden. Aanbevolen door Jerald zijn we gaan overnachten in The Place, een soort hostel van een van de plaaatselijke kerken. Omdat de slaapzalen daar al behoorlijk vol lagen, hebben we onze tent buiten opgezet. Damascus is een pleisterplaats van niet alleen fietsers - hoewel wij er verder geen hebben gezien - maar ook en vooral langeafstandswandelaars, die de Appalachian Trail doen, een wandelroute van ruim 2170 mijl ( 1 mijl= 1km)van Georgia naar Maine. Veel van de wandelaars - althans die wij in D. zagen - doen een poging die route in een keer te doen. Ze starten eind maart in Georgia en hopen dan ergens in augustus of september in Maine aan te komen; slechts zo'n tien procent redt dat ook! Ook Jerald Byrd liep de trail.
Damascus was ook de pleisterplaats van onze zoon Jaap toen hij in 2004 de TransAmerica Bicycle Trail deed met drie vrienden. Waarschijnlijk heeft hij toen ook (een deel van) de Virginia Creeper Trail gereden, een onverhard fietspad over een oude spoorbedding. Tot 1977 liep daar nog een treintje. Die route gaat veelal door dicht bos en langs wild stromende riviertjes; voordeel is dat de stijging heel licht is. Verderop, bij het mooie stationnetje van Green Cove, kwamen we op Hwy 58, de J.E.B. Stuart Highway. Toch weer de Burgeroorlog: Stuart was een befaamde Zuidelijke cavaleriegeneraal. De 58 is de hoogste weg van Virgina; hoogste punt 1160 meter. Maar we kwamen nog hoger; daar gaat ons volgende verhaal over.

Nog een kleine mijplaal om te vermelden. Afgelopen maandag zagen we dat we 100 uur netto op de fiets hebben gezeten. Dat komt neer op zo'n 3 1/2 uur per dag. Meestal zijn we zo'n 5 a 6 uur per dag onderweg; blijkt dus dat we veel tijd besteden aan kortere of langere rustijden.