We zijn in Washington DC!

Sunday we finally arrived in Washington DC, after 79 days and 2000 miles. Last Thursday we left Gettysburg PA and went to Frederick MD. Friday we rode along the C&O Canal heading for DC. Saturday on our final stage we met Rob Bragan near Great Falls who invited us to stay with him and his wife Lucia in Bethesda, MD. On Saturday we rode already into DC and Arlington but our official arrival with our fully packed bicycles was on Sunday. Tuesday next week we will ride to the vicinity of Dulles Airport and arrange boxes for our bicycles before leaving the USA.

Afgelopen zaterdag waren we al om half tien 's ochtends op onze plaats van bestemming! Zo vroeg hadden we het nog niet gemaakt. Sterker, vaak waren voor dat tijdstip nog niet eens vertrokken. Oorzaak was weer eens de onverwachte en alleraardigste gastvrijheid van Amerikanen die wij ontmoeten. Dit keer was het Rob die ons al voor acht uur aansprak bij Great Falls, de watervallen in de Potomac rivier, vlak voor Washington. Daar loopt het jaagpad langs het oude Chesapeake & Ohio Canal, het fietspad dat we al een paar dagen aan het volgen waren. Rob stelde de gebruikelijke vragen en ook waar we de komende nacht gingen overnachten. En of we niet bij hen wilden douchen want dat hadden we de avond daarvoor niet kunnen doen. En aangezien wij ooit besloten hadden alle aardige aanbiedingen te accepteren, zijn we met hem meegefietst naar zijn huis in Bethesda, een voorstad van W., nog net in de staat Maryland. Het klikte meteen tussen zijn vrouw Lucia, hem en ons. Die zaterdag hebben we Washington, zonder bagage al een beetje verkend - het imposante Lincoln Memorial en de grote begraafplaats Arlington aan de overkant van de Potomac, waar de Kennedy's begraven liggen en boven op de heuvel het prachtige Arlington House ligt - waar Robert E. Lee nog heeft gewoond - van waar je een geweldig mooi uitzicht hebt over Washington.
Zaterdag beschouwden we nog niet als de onze officiele aankomst in Washington. Dat was zondag, toen we volbepakt de stad zijn binnengereden, langs het Witte Huis en over de imposante Pennsylvania Avenue - met fietspad in het midden van de weg. Dat maakte wel indruk op ons, als je bedenkt dat Obama hier liep op weg van Capitol Hill naar het Witte Huis op de dag van zijn inauguratie. Het was een korte rit - 20 km - naar het hotel dat we hadden besproken en waar we tot volgende week dinsdag blijven.

In het hotel hadden we - misschien voor de laatste en misschien voor de een na laatste keer - het ritueel van het inchecken met onze fietsen. Als altijd mochten ook nu de fietsen mee op de kamer. Het begint al met verbaasde gezichten van medegasten dat je met volbepakte fietsen het hotel in rijdt. Dan het gemanoeuvreer de lift in. En vervolgens voor de kamerdeur de fietsen afladen en een plekje zoeken waar ze op de kamer kunnen staan - soms moeten we een beetje met het meubilair schuiven. Pas als de fietsen zijn geinstalleerd maken we ons op voor de douche waar we elke keer weer naar verlangen.


Nog even terug naar de reis van vorige week:
Nadat we vorige donderdag uit Gettysburg zijn vertrokken was het even een paar dagen minder bruut warm weer. Donderdag waren we in Frederick, Maryland, waar we het medische museum van de Burgeroorlog hebben bezocht. Dat liet weer een heel ander licht op die oorlog schijnen, zoals de notie dat tweederde van het aantal doden niet door oorlogshandelingen kwam maar door ziekten. En dat amputaties niet zozeer noodzakelijk waren vanwege de toen nog primitieve stand van de chirurgie maar door de invoering van een kogel die gruwelijke verwondingen veroorzaakte.
En vrijdag kwamen we weer aan op het jaagpad langs het voormalige kanaal. Was het de week daarvoor nog tamelijk modderig door de regen, nu was het zeer stoffig. Dat is goed te zien aan onze fietsen.
Langs het kanaal en de Potomac zijn om de 10 mijl primitieve, gratis kampeerplaatsen. Daar wilden we nog een keer gebruik van maken, vooral omdat in Washington en de directe omgeving geen campings zijn. Je hebt er nauwelijks voorzieningen maar het is er erg mooi. We waren de volgende ochtend trouwens zeer vroeg wakker; op het jaagpad heerste geweldige opwinding want er was een soort fiets- en hardloopwedstrijd gaande, al vanaf vier uur 's ochtends. Vandaar dat we al om kwart over zeven, ongewassen en ongepoetst op de fiets zaten en het aanbod van Rob heel goed uitkwam.

En nu zijn we anonieme, gemiddelde toeristen in een grote stad, die zich met het shuttlebusje van het hotel naar de binnenstad laten vervoeren. We sjouwen nu door de stad; het is weer heet. Er is hier ontzettend veel te zien en te beleven. Washington is een hele mooie stad, met mooie gebouwen - niet hoog want geen gebouw mag hier hoger zijn dan het Capitol, het parlementsgebouw - heel veel monumenten en hele mooi 'zichtijnen' en uitzichten. Helemaal anoniem zijn we trouwens niet, want vanavond in het bomvolle en snikhete busje vroeg een mevrouw mij of we niet liever op de fiets zaten. Hoe raadde ze het zo? Morgen geen busje meer!

Trouwens gisteren zijn we nog weer naar Bethesda gefietst. Rob belde gisterochtend al vroeg. Of we zin hadden om te komen eten, met wat familieleden en vrienden, zoals ze elke maandagavond doen. We voelden ons zeer vereerd!

Nu zijn we dus aan het eind van de reis (Volgende week fietsen we wellicht nog richting vliegveld, zo'n 50 km). We hebben ruim 3200 km afgelegd in 79 dagen waarvan we 55 dagen op de fiets hebben gezeten. We hebben hoegenaamd geen pech met onze fietsen gehad, geen lekke banden, geen geknapte spaken en geen kettingbreuk. Hebben we het gevoel een grote prestatie te hebben geleverd? Ach, we hadden nog wel wat kunnen doorfietsen. Het slenteren door een grote stad is veel vermoeiender.....