Genoeg slagvelden gezien

We are in Frederick MD again. Last Monday we arrived here, coming from Harpers Ferry WV. Tuesday we went to Gettysburg, the most northern point of our fantastic expedition, and visited the greatest battlefield of the US Civil War. For this moment we have seen enough battlefields. Today we completed 3000 kilometers. We are yet some 50 miles from Washington DC. We will be there next Tuesday and stay there for one week. Our last stage will be a daytrip to Dulles airport.

Eergisteren lunchten we in Emmitsburg, Maryland. Op de TV werd een weerwaarschuwing gegeven, nu voor extreme hitte en met tips: blijf als het even kan binnen, verricht geen grote inspanningen en vermijd de consumptie van cafeine. In de buurt werden warmterecords genoteerd: tot 102 gr. F. De burger smaakte goed, als ook de cola (met cafeine!) die uit een soort tuinslang kwam, en natuurlijk veel ijs, uit de ‘ijsmitrailleur’. Maar we moesten weer verder, nog een krappe 20 kilometer, naar Gettysburg. Buiten wees de thermometer op mijn fietscomputertje 38 gr. C in de schaduw. Het werd een kleine bezoeking, vooral omdat we een omleiding voor de kiezen kregen en het weer aardig op en neer ging. We hadden een camping in gedachten maar dat leek ons gaandeweg niet zo’n goed idee. Vandaar dat we opnieuw wegens weeromstandigheden een hotel namen, met airco.
We hebben onze afhaalpizza wel op de ‘porch’ gegeten; om 19.00 uur nog altijd 34 gr in de schaduw. Trouwens die afhaalpizza moesten we aan het ‘drive thru’-afhaalloket ophalen. Sta je met je fietsje tussen de bling-bling trucks; maak je echt geen indruk als je zegt dat je niet het eerste het beste fietsje hebt....

Afgelopen weekend zijn we drie dagen in het hostel in Harpers Ferry gebleven, wel moesten we daar wegens de drukte de laatste nacht de tent opzetten op hun terrein. Het was maandag nl. Memorial Day en de Amerikanen hadden een lang weekend; in de omgeving konden we niet terecht. Zaterdag zijn we – zonder bagage - eerst naar het plaatsje Sharpsburg gefietst en hebben daar de plaatselijke Memorial Parade bekeken, een soort 5 mei-defile als in Wageningen maar dan kleiner. De plaatselijke bevolking zat massaal in stoeltjes langs de weg, een boeiend gezicht. (alle stoeltjes, wandelwagens en wat al niet, hebben een of meer ‘cupholders’, waar de onvermijdelijke coffee- of cola-to-go in kan.) Daarna hebben we het slagveld bij Antietam (september 1862) bezocht. Eerder die dag spraken we een man die ons zei dat Antietam veel mooier was dan Gettysburg; G. was een circus (‘a zoo!’) vond hij, vergeleken met A. (Daar kunnen wij achteraf goed in komen!) En zondag hebben we een wandeling rond en in Harpers Ferry gemaakt; nadien konden we goed merken dat we daarvoor andere spieren moesten aanspreken.

Maandag zijn we verder getrokken naar Frederick in de staat Maryland. We hebben een stuk van het jaagpad (‘towpath’) langs het oude Chesapeake and Ohio Canal gereden. Dat kanaal – dat vervallen is en nauwelijks meer herkenbaar – is in de 19e eeuw aangelegd langs de (onbevaarbare) Potomac Rivier. Jaagpad en kanaal zijn nu een nationaal park. Het vormt een wandel- en fietspad dat tot in de stad Washington loopt. De afgelopen dagen hebben we er al op gefietst. Morgen pakken we het pad weer op, tot Washington, nog zo’n 70 kilometer.

Dinsdag kwamen we dus in Gettysburg aan, het meest noordelijke punt van onze ‘fantastic expedition’; we hebben na aankomst de inspanningen tot een minimum beperkt. Woensdagochtend zaten we al voor half acht op de fiets, om in ruim twee uur een rondje slagveld te doen. Dat was verstandig: de temperatuur en het ochtendlicht waren zeer aangenaam over de stad en de omgeving, en het was nog niet druk. De wijde omtrek van het stadje wemelt van de tekstborden, monumenten, standbeelden en alles wat met de grootste slag (1-3 juli 1863) uit de Burgeroorlog te maken heeft. We zagen nogal wat mannen alleen in de auto met iets van een geluidsapparaat waar ze langs een autotour gesproken toelichting krijgen. Voordeel: ze hoeven de airco-auto niet uit.... En toch: op de fiets krijg je een betere indruk. Na een duik in het hotelzwembad zijn we naar het bezoekerscentrum en het museum gegaan. Wederom indrukwekkend, heel groot ook, maar zeer druk: we moesten roeien door schoolklassen die hier in grote getale waren en vooral de omvangrijke souvenirs- en boekshop op de kop zetten. Het heeft me er niet van weerhouden mijn Burgeroorlogbiebje weer behoorlijk aan te vullen. Dat wordt nog een heel gewicht dat straks extra mee het vliegtuig in moet.
Met Gettysburg als hoogtepunt – en dat toch een klein beetje het Volendam van de Burgeroorlog blijkt - hebben we onze portie slagvelden wel gehad!

Vandaag, donderdag, zijn we terug in Frederick, Maryland. We hebben daar het Medische museum van de Burgeroorlog bezocht, ook weer heel goed gedocumenteerd en gepresenteerd. Afgelopen maandag waren we er ook, maar we mochten er niet meer in. We waren weliswaar drie kwartier voor sluitingstijd maar de receptioniste was onverbiddelijk: we zouden minstens een uur nodig hebben om rond te kijken...

Dinsdag en vandaag zijn we de echte Mason-Dixon Line overgestoken, de grens tussen Maryland en Pennsylvania (dat is dus niet de breedtegraad op 36 graden en 30 minuten Noorderbreedte, de scheidslijn tussen slavernij- en vrije staten, zoals ik eerder schreef). De M-D-lijn wordt wel beschouwd als de oude culturele scheidslijn tussen het zuiden en het noordoosten van de VS.

En, o ja, we hebben sinds vandaag meer dan 3000 km gefietst. We staan nog 80-100 km van Washington, hebben vanaf komende dinsdag voor een week een hotel geboekt in de binnenstad en gaan dan op de fiets naar de buurt van het vliegveld.