Goodbye Washington - nog tijd tekort!

Today we leave Washington DC after 10 days sightseeing. Washington is a beautiful city. There is an awful lot to see. Actually we didn’t have enough days to see all we wanted. But our plane leaves on Thursday. So today we will ride our last trip, to Chantilly VA, close to Dulles Airport. Our bicycles will be boxed in Herndon VA.

En zo gaat de laatste etappe van ‘the fantastic expedition’ van Zipje en Zopje in de US of A vandaag van start.
We hebben 10 dagen door Washington gefietst, gelopen en met de bus getoerd. We hebben heel veel memorials gezien, zoals Lincoln, Thomas Jefferson, WO 2, Korea en Vietnam. En we hebben de nodige - gratis - musea bezocht van het Smithsonian Institute. Vooral die musea waren zeer de moeite waard, buitengewoon interessant, maar het was teveel, veel teveel voor 10 dagen.
We zagen Obama voorbij scheuren, of eigenijk, we zagen de auto van Obama. (Misschien heeft-ie ons wel gezien en zei hij tegen Michelle: Hee, daar staan Bouke en Ge - gesteld dat-ie de naam van Ge goed kan uitspreken want daar hebben de meeste Amerikanen grote moeite mee). De president kwam naar een gala-party waar we toevallig voorbij liepen. Grote opwinding, veel beveiliging, scherpschutters op het dak, en de presidentiele auto die met grote snelheid een tent binnenreed, die voor de deur van het gebouw stond - het Ford Theatre waar in 1865 Lincoln is vermoord.
We hebben veel door Washington gefietst. Zo rijden we dagelijks door Capitol Hill, een prachtige oude buurt met hele mooie (rijtjes)huizen, een buurt die een beetje doet denken aan de Vondelparkbuurt in Amsterdam of het Statenkwartier in Den Haag, maar dan ruimer. En we dronken een duur drankje op het terras van een duur hotel, vanwaar we een mooi zicht zouden hebben op het Witte Huis; dat viel wat tegen want zo groot is dat gebouw niet en het zicht werd wat ontnomen door grotere gebouwen eromheen. Uit de lift werden we aangesproken door een meneer die wilde weten waar de universiteit van mijn t-shirt ligt; zo hebben we dus ook zonder beladen fietsen aanspraak.
Donderdag hebben we de fietstas die destijds opdook uit onze verloren bagage opgehaald bij de Nederlandse Ambassade. Onze gastvrouwe Margaret uit Oxford, Mississippi, bij wie we eind maart logeerden, heeft geregeld dat de tas naar de ambassade kon worden gestuurd. Dat doet de ambassade bij hoge uitzondering, begrepen we, maar het verhaal van Margaret over ons viel zodanig dat ze die uitzondering wel wilden maken. Daarbij werden we zeer vriendelijk ontvangen door een ambassademedewerker, die ons ook nog liet kennismaken met de Landbouwattache - die moet je als Wageninger, als je in de gelegenheid bent, toch even spreken - en ook daar hadden we een genoeglijk gesprek mee, bij een kopje koffie van meer Nederlandse qualities. Het leverde bovendien het verzoek op om een stukje te schrijven voor het blad van de ambassade.
Zaterdag hebben we uren doorgebracht in het Holocaust Museum - angstaanjagend en zeer indrukwekkend. Daar kwamen we niet vrolijk uit, om het zachtjes uit te drukken.
Zondag hebben we een flink eind - 75 km heen en terug - gefietst. We gingen naar Mount Vernon, het buiten van de eerste president van de VS, George Washington. De route - geheel fietspad - er naar toe alleen al is prachtig. Die loopt langs de brede Potomac rivier, en vaak langs prachtige villawijken en door het oude Alexandria. Mount Vernon is een heel mooi huis, nog in de oude staat, en de locatie met uitzicht over de Potomac is schitterend.
En gisteren hebben we lekker geluncht in Georgetown, een oud gedeelte van Washington en nu een trendy wijk.

Er valt nog veel meer te vertellen, maar dat kan nu even niet. We moeten zo op de fiets, naar Chantilly VA. Daar hebben we een hotel vlakbij Dulles Airport. We laten onze fietsen bij een fietsenboer daar in de buurt ‘boxen’, in dozen doen. We gaan, als laatste activiteit, nog een groot lucht- en ruimtevaartmuseum daar bezoeken en donderdag staat in het teken van het vertrek naar Nederland. Onze vlucht gaat om 6 uur ‘s avonds.