Even geen Civil War voorlopig

We are about to leave Chattanooga, heading for Cleveland and Athens TN. We will have at least 5 nice and warm days ahead. Yesterday we visited Chickamauga Battlefield, so we touched a tip of Georgia. And we went up to Lookout Mountain above Chattanooga. By train, not by bike J.

22 april - Nog even stukje voor we zo uit Chattanooga vertrekken. Het wordt weer warm de komende dagen, met maxima boven de 30 gr. Weer kamperen, wellicht?
Gisteren zijn we op het grote slagveld van Chickamauga, zo’n 25 km Z van hier, net over de state line met Georgia, dus hadden we ook nog even ‘ Georgia on our mind’. Voorlopig zijn we even van de slagvelden af. Het zal wel zo’n dikke twee weken duren voor we er weer een tegen komen, in Virginia. En dan is het ook meteen raak, want zijn daar zijn de meeste. Hoewel, je weet het nooit want het blijkt dat elk gat hier wel iets over zijn Burgeroorloggeschiedenis weet te melden, in mooie folders en zo. En er zijn altijd tekstborden onderweg met historische onderwerpen, vaak over de oorlog maar ook over andere onderwerpen. Van Nashville tot Chattanooga hebben we min of meer de route gevolgd waar in 1862 en 1863 de Noordelijke troepen de Zuidelijke min of meer voor zich uit naar het Zuiden hebben verdreven, tot en met het strategisch gelegen Chattanooga. Dat was en is een knooppunt van spoorwegen en de Tennessee River. Maar de Zuidelijken hebben bij Chickamauga in sept. ‘63 de Noordelijken zeer bloedig verslagen; hun laatste grote overwinning. Bij Murfreesboro, 50 km Z van Nashville waren we - vorige week zondag - op het slagveld van Stones River; we werden opgevangen door een alleraardigste gids, Amy - Alle aardige gidsen die we tegen komen lijken Amy te heten! - die zo onder de indruk was van onze onderneming dat we van haar twee speldjes van Stones River mee kregen.
(Even tussendoor: ik schrijf deze tekst met MS Works, die alleen op het Engels is gericht en overturned allerlei Nederlandse woorden ongevraagd in Engelse wijzigt. Heel interlink. Dus als er af en toe nog een Engelse term staat die je even niet kunt pllaatsen, dan weet je hoe dat komt.)

Gisteren zagen we trouwens de grootste RV die we tot nu hebben gezien, een grote vrachtwagentrekker (met zo’n grote cabine) met een reusachtige woonmobiel erachter. De chauffeur zette het ding, bij gebrek aan parkeerruimte waar hij een beetje met het gevaarte kon manoeuvreren, pal voor bezoekerscentrum van het slagveld. Een ranger in vol ornaat - wapen om, badges en zo’n Baden Powell hoed op - commandeerde dat-ie onmiddellijk weg moest en gelukkig bleek de parking lot verderop groot genoeg dat-ie er kon staan. Het bleek een gepensioneerd echtpaar - Pat en Ken uit de buurt van Chicago - met wie we een tijdje hebben gepraat en foto’s gemaakt. We hebben het geval van binnen en buiten mogen bekijken. Verbazingwekkend. Al die mobil homes en fifth wheels hebben uitschuiwanden, d.w.z. dat een gedeelte naar links en rechts geschoven kan worden waardoor ze binnen meer vloeroppervlak hebben. Deze wagen was zo lang dat het achtergedeelte als een soort schuurtje fungeerde, waarin hun fietsen stonden, en andere dingen. En het kon ook nog worden omgebouwd tot logeerruimte.
We hadden nu al graag wat foto’s willen laten zien maar de hogtel-pc laat niet toe dat we foto’s uploaden naar de blog. Dat komt dus nog.

Vandaag gaan we weer naar het noordoosten, en beginnen we aan de 4e lijn van de zigzag route die we volgen - snappuwel? We rijden dus nu in het oosten van Tennessee, aan de westzijde van het Appalachian gebergte. Het zal dus nu wel helemaal op en neer gaan. Wellicht zitten we over een dag of vier of vijf wel in Dollywood, het pretpark van Dolly Parton. Tegen die tijd, of eerder, laten we dat weten. En hopelijk kunnen we dan weer foto’s plaatsen.

Goede Paasdagen voor iedereen.