We mijmeren ons wat af.

We are in Chattanooga. Arrived this afternoon and took a hotel. The weather is a good excuse for that. And beside that we had quite a lot of laundry. We will stay here for two nights, visiting Lookout Mountain and Chickamauga NMP and other attractions here. The weather forecast for Saturday is again fine.

20 april - We hebben onself maar weer eens een lekker hotel gegund, met een eigen PC 9dus toch een verslag!) Er wordt voor vannacht en morgen nog onweer en regen voorspeld. (Vanaf zaterdag komen er minstens 5 mooie dagen; boven 25 C.) En we moesten nodig de was doen. We vinden het heeeeelemaal niet erg om na een dag fietsen, vooral ook als het behoorlijk op en neer gaat - en dat gaat het hier; we zitten al weer in de Appalachian-uitlopers - lekker in een hotel bed te slapen.
Vanaf zondag - ons vertrek vanuit Nashville - hebben we de Hwy 41 naar Chattanooga gevolgd, de Tennessee Scenic Parkway (een gewone weg trouwens, doorgaans goed wegdek met vaak een goede ‘shoulder’, af en toe ook slecht wegdek; en de weg was niet druk). Delen van het traject waren erg fraai, vooral hier in de buurt, langs de brede Tennessee River (die we voor de tweede keer zijn overgestoken). Af en toe deed het ons hier aan Noorwegen denken, of Zwitserland. Het gaat hier nu behoorlijk op en neer. Gisteren kregen we een langdurige beklimming van 6% te verwerken en een tijd later een nog zwaardere en langere afdaling. Met vlagere, sterke tegenwind is dat niet zo’n pretje; dan heb je goede remmen nodig: 50 km/u onder die omstandigheden is hard zat.
Gisteren kwamen tot Jasper, hier zo’n 40 km vandaan. Bij de Chamber of Commerce hebben we gevraagd naar hotels; de dames aldaar waren gelijk onder de indruk en of we vooral contact wilden hebben met een journalist/fotograaf van het sufferdje van de county. Uiteindelijk is die afspraak niet doorgegaan; elk jaar op de fiets in een krant hoeft ook weer niet…. Vanochtend moesten we even wachten tot na het onweer om te vertrekken. Morgen gaan we in Chattanooga kijken; moet een mooie stad zijn, zegt ieder die we spreken. Er is hier een hoge berg - Lookout Mountain, waar destijds om gevochten is - en 25 km zuid, net over de grens met Georgia, ligt het slagveld van Chickamauga. Plus de stad moet dat genoeg zijn om ons morgen te vermaken.
We hebben deze week nog een keer gekampeerd, op een in- en inkeurige KOA-camping, met een kleine omheinde hondenuitlaatruimte. We konden een spelletje doen in een gemeenschapsruimte, maar eenmaal in de tent was de herrie van de weg een crime. We hebben toch een beetje kunnen slapen, maar zaten al voor 8 uur op de fiets en hebben toen eerst maar even ontbeten bij de Starbucks even verderop.

We hebben wat minder aanspraak, maar zo af en toe toch aardige ontmoetingen. Zoals die zwarte krantenverkoper bij de oprit van de snelweg, brede glimlach: ‘you all take care!’ (in Nederland zouden we dat een beetje bemoeizuchtig vinden; hier is het een mooie opsteker). Of die man die bij het stoplicht even zijn raam naar beneden draait en vraagt hoe lang we al gefietst hebben. En vanmiddag twee vissers op de rivier, nadat ze hun boot weer hadden opgeladen: verbaasd dat we in Memphis waren begonnen, en helemaal dat we op weg zijn naar DC.

Onderweg is er veel waar te nemen, ook van het gewone Amerika. Zoals dat er in de centra van plaatsen (hoe klein het gat ook is, ze noemen zich allemaal city of town) geen hotel en heel weinig restaurants te vinden zijn. Die liggen allemaal op een kluitje bij de afritten van de Interstates (snelwegen). Dat maakt het wel herkenbaar, maar ook saai.
Of neem de huizen; we hebben hele mooie maar ook hele arme behuizingen gezien; en er staat heel veel te koop. It is the economy (and the crisis), stupid!
En we struikelen nog altijd over de kerken. We zitten tenslotte nog in de Bible Belt; de fietsenmaker in Nashville die we o.a spraken over droge counties (mag geen drank worden verkocht) en daar toch wel wat hypocrisie achter steekt, zei dat ze het hier ook wel de Bible Buckle (=gesp) noemen. Moet nog eens nadenken over de betekenis daarvan. (Op het moment dat ik dit schrijf, kijkt de hotelreceptioniste naar een evangelisch tv-kanaal.)
Er zijn hier heel veel kerkelijke stromingen, maar zover ik het kan zien, zijn het allemaal varianten op twee hoofdstromingen: Baptists en Methodists. Thuis ga ik uitzoeken wat het verschil is. Een van de mooiste namen van een kerk die ik zag: the Free Will Baptists (of was het Methodists?); dat lijkt me wat tegenstrijdig of op z’n minst intrigerend. Trouwens, niet alleen de naam -en allerlei vermaningen op de borden zijn van belang; kennelijk ook wie de voorganger is - die wordt prominent genoemd.

Veel van die kerken zien er rijk uit. Dat geldt ook voor banken, medische klinieken, (drive thru) apotheken, law firms e.d. Kennelijk geldt voor instanties waar Amerikanen zekerheid denken te halen dat die daar goed garen bij spinnen en dat ook laten zien!
Onderweg heb ik ook mijn gedachten laten gaan hoe het postsysteem in de VS in elkaar zit. Op alle brievenbussen staat US Mail; de post wordt bezorgd door de US Postal Services (waarschijnlijk de opvolger van wat ook hier de PTT (zonder Telecom) was), en ook door FedEx en UPS. Hanne, is er bij jullie nog iemand die me dat kan uitleggen?

Zo zie je maar, we zien veel om ons heen en hebben al peddelend alle tijd om daar over te mijmeren. Om dit land nog een beetje te doorgronden grijpen we altijd weer naar Bill Bryson. Zoals over de ‘regel’ dat je in een restaurant pas mag gaan zitten als je naar een plaats wordt gebracht. Bryson: “I went into one of our local bars and seated myself without permission. You just don’t do that in America…. After a couple of minutes the hostess - the Customer Seating Manager - came up to me and said in een level tone, ‘I see you’ve seated yourself.’ ‘Yup,’ I replied proudly. ‘ Dressed myself too’. En zo gaat-ie nog even door. Bryson helpt ons Amerika in perspectief te zien.

De hoogste tijd om te stoppen. Het is al laat. We zijn vandaag overigens in de Oostelijke tijdzone gekomen, het is hier een uur later. Het tijdsverschil met Nederland is nu 6 uur.
Morgen moet ik aan de hotel manager vragen of ik foto’s mag uploaden. Deze tekst plaatsen is eigenlijk ook al niet geoorloofd, Aldus de receptioniste die mij verder de verantwoordelijkheid heeft gelaten. Die heb ik dan maar genomen!

(Deze tekst is niet gecontroleerd en gecorrigeerd door Ge, en ik heb ook geen zin meer om ‘em na te kijken. Fouten dus voor lief nemen!)