We fietsen – vanaf nu naar het Noorden

First a few lines for our American friends:
Yesterday – Sunday – we arrived safely in Kosciusko MS. Tomorrow after the thunderstorms we are heading north on the Natchez Trace. Last Wednesday – thanks to Steve from Outdoors Inc - we left Southaven MS and via Holly Springs we arrived in Oxford MS, where we stayed for the weekend and where we met overwhelming hospitality and support from fantastic people. We were brougt by truck to Eupora on the Natchez Trace. It was warm (over 80s) but we had a strong headwind.

Kosiciusko, 4 apil – We zijn onderweg. Met onderbrekingen weliswaar – geen onaangename overigens. Vanaf morgen doen we aantal dagen achter elkaar. Vandaag moeten we hier noodgedwongen blijven want er wordt hier voor vanmiddag en vanavond zwaar weer voorspeld – tornado’s – en we hebben onderweg gezien wat die kunnen aanrichten. Daar moet je als fietser niet zijn!

Afgelopen woensdag zijn we uit Southaven MS, net zuid van Memphis, vertrokken. Het was toen koud – 9 gr. C – maar droog. Het fietsen gaat goed – langs de highway, als je een goede shoulder hebt; is die er niet, dan over de weg. Tot dusver merken we dat het verkeer heel goed rekening houdt met fietsers. Ze wijken uit naar de andere weghelft, of blijven achter je zitten tot ze kunnen passeren. We zijn tot Holly Springs gekomen waar we een hotel hebben genomen. Donderdag was het een stuk aangenamer: zonnig, 16 gr. Doel was Oxford waar we mochten logeren in een gerieflijk huisje – The Play House -bij het centrum, van Margaret (60) en Ken (76). Fantastische mensen die we zijn tegengekomen in het vliegtuig naar hier en die ons hebben uitgenodigd. Ze hebben ons geholpen met de bagageproblemen.
Onderweg werden we nl. gebeld door de Paarse Krokodil! Lang verhaal kortmakend: 1 fietstas is terecht – met de minst waardevolle spullen, maar we hebben nu weer onze reservebanden en de nodige documentatie – maar de tent en andere fietstas mist nog. “Definitely stolen”, zegt Margaret. Betekent in elk geval dat ons gevecht met de PK nog niet ten einde is – en ik word daar zo ‘chago’ van!
Intussen hebben we een paar geweldige dagen in Oxford gehad. Het is een rijk en verzorgd universiteitsstadje, met de kleinste universiteit in de wijde omtrek: 16000 studenten, maar wel eigen bussysteem en eigen politie. Half-officiele name is OleMiss, zou een inspiratiebron kunnen zijn voor Wageningen UR om eens een mooiere naam te bedenken…. Daarentegen, de baas van de universiteit heet hier Chancellor, en zijn vrouw die we spraken, vond Rector Magnificus veel mooier.
Donderdag zijn we meegenomen naar weer een radio-opname en daarna naar een eet- en drinkfestijn. De volgende dag waren we uitgenodigd door M&K op hun buitenhuis in de bossen zuid van Oxford, een prachtige plek. We zijn meegnomen toen door Brenda (66, oud-alumni officer van OleMiss en Bill (68, Vietnam-veteraan en daarna docent aan OleMiss, en nu retired. We hebben daar een zeer aangename avond gehad; het zijn zeer gematigde mensen in hun opvatting – Democraten, en die zijn hier in de minderheid. We hebben ons over laten halen te blijven – Oxford rond te kijken en het huis van schrijver William Faulkner te bezichtigen – en ‘s avonds op een party bij Bill en Brenda te komen, die ze eigenlijk voor ons hielden. Ze hadden meer mensen uitgenodigd, o.a. prof. Kees Gispen, European History, Nederlander die hier al meer dan 40 jaar zit maar nog heel goed Nederlands spreekt, en zoon blijkt van de befaamde meubelontwerper. Brenda heeft ons haar verzameling Elvis-parafernalia getoond; topstuk is een strijkijzer met op de voet een foto van Elvis en de tekst: “I am steaming hot for Elvis”. Overigens is Bill helemaal in Bob Dylan. We hadden weer een hardstikke leuke avond; lekker eten, goede gesprekken en vooral gezellig: muziek hard aan en een soort Karaoke op Zydeco- en andere muziek. We waren daar op de fiets – B&B hebben trouwens nog nooit bezoekers gehad die op de fiets waren.
Onze dagen in Oxford waren onvergetelijk. Zoveel gastvrijheid en vriendelijkheid. Het klikte geweldig, en alles voelde zeer gemeend. Als die intensiteit, met alles ook wat we nu al hebben meegemaakt, zo doorgaat, dan kun je ons in Washington DC ongeveer opdweilen. :)

Bill heeft ons zaterdagavond verboden om hier maandag – vandaag dus – op de fiets te zitten ‘due to severe weather forecast’. Hij stond er absoluut op om ons weg te brengen met zijn rode truck, samen met Ken. Daarin hebben we toegestemd. Ze hebben gisteren anderhalf uur gereden om ons af te zetten op de Natchez Trace Parkway (NTP). We hebben beide mannen een groot plezier gedaan met een Wageningen University-cap!
Gisteren zijn we naar Kosciusko gereden; het was strak zonnig, rond 28 gr., maar we hadden een behoorlijke tegenwind. De NTP is een mooie, rustige weg, door een parklandschap. Het is niet druk; de helft van het verkeer bestaat uit grote campers en zgn 5th-wheels, vaak nog met een auto als aanhanger. Bijna bij Kosciusko kwamen Donna en Gary in hun truck kijken waar we bleven. We blijven daar nu 2 nachten. Zo ook Don en Marilyn, uit Denver, Colorado, die een hele rondtour op hun tandem maken vanuit hun woonplaats via hier naar de zuid- en oostkust, tot Maine, en dan weer naar huis; ze hopen half juli terug te zijn.

Voorlopig hebben we waarschijnlijk voor een aantal dagen geen gelegenheid voor een verslag. Dus onze gewaardeerde volgers zullen het er even mee moeten doen….

En voorlopig nog geen foto's want we zitten in de public library en daar mag je niet uploaden.